Час не стаіць на месцы, усё змяняецца і ідзе сваёй чаргой. Цяжка падлічыць, колькі прайшло гадоў з таго моманту, калі быў зроблены архіўны фотаздымак райгазеты, на якім адлюстравана падчас заняткаў з выхаванцамі сваёй групы Ірына Шведава. Тады, а гэта было дзесьці ў 1990-х гадах, калі яшчэ існаваў садок № 2, і ў яго сценах гучалі гулкія дзіцячыя галасы дашкалят. Восем гадоў таму гэта ўстанова была рэарганізавана, а яе працаўнікі ўвайшлі ў штат дашкольных педагогогаў дзіцячага садка № 3. Перайшла сюды і Ірына Юр’еўна. Зараз яна займаецца выхаваннем дзетак сярэдней групы. А ўжо з панядзелка яны, як і школьнікі, уключаюцца ў працэс навучальнага года. Па сваёй спецыяльнай праграме выхаванцы пачынаюць навучанне па розным развіваючым і навучальным прадметам. Усе 30 рабят групы чакаюць заняткаў, бо і гульні, і фізхвілінкі застаюцца ў іх працоўным графіку.

– Многа чаго змянілася ў да-школьным выхаванні, – кажа Ірына Шведава,– усё новае і прагрэсіўнае мы даносім да дзяцей. Але не забываем і пра іх  выхаванне, развіццё пачуццяў і чалавечых якасцей. Як у мінулыя гады, прыярытэты тыя ж самыя. Мы вучым усяму, што спатрэбіцца потым падчас навучання ў школе.

Трэба адзначыць, што Ірына Юр’еўна ўжо ў сваёй прафесіі 33 гады. Пасля атрымання адукацыі ў Магілёўскім педвучылішчы, чэрыкаўлянка была накіравана адразу ў Язёрскі дзіцячы садок, які потым і ўзначальвала некаторы час, а потым перайшла на працу ў Чэрыкаў. Выхавальнік разам з мужам вырас-ціла і дала пуцёўку ў жыццё сыну Канстанціну і дачцэ Хрысціне, а любімай іх унучцы ўжо 10 гадоў.

Алеся Панімаева